Een dagje verplicht rust

Vandaag slapen we uit tot acht uur. We slapen met zijn viertjes op één kamer. Gelukkig heeft de familie een airco opgehangen, speciaal voor onze komst. De matrassen zijn wat dun, maar we slapen toch wel lekker. Wanneer we benden aankomen, is Appie bezig met het ontbijt, geroosterde boterhammen met jam. We eten natuurlijk lekker mee en daarna worden we rond een uur of negen op scooters naar papa en de zus van Appie naar de markt gebracht waar haar moeder werkt. Ze is daar al vroeg naar toe gegaan en we zoeken haar daar op. Iedereen, maar dan ook iedereen staart ons aan of draait zijn hoofd om naar ons. Leuk om zo beroemd te zijn, haha.

We krijgen van de overburen, die tegen over het kraampje van mama ook een kraampje hebben, direct drankjes aangereikt. Lekker ijskoffie en een brammensapje voor de kids. Frank heeft niet ontbeten en gaat aan de rijst met varkensvlees. Bryan en ik nemen ook maar een portie en dus ons tweede ontbijt. Hoe bedoel je Anita, we eten te veel?

Na nog efen rondgelopen te hebben op de markt, gaan we weer richting huis van Appie. We worden door de buurma, die een winkeltje heeft met bergen vuurwerk (hoe bedoel je, hier mag alles??) Hij brengt ons met een scooter met zijspan naar huis. Daar rusten we nog wat uit van het eten en rond elf uur gaan we naar het station. We bezoeken vandaag per trein een andere tempel zitten in de derde klas. Met vijf man zijn we de somma van .......20 bath kwijt, dat is 50 cent omgerekend :-) Tussen de mensen zijn we weer een attractie en ook de soldaten,die hier standaard met de treinen meereizen vanwege de problemen tussen moslims en boeddhisten, komen even kijkn naar de blanken in de trein. Ze zijn erg vriendelijk voor ons.

De tempel is erg mooi, maar we zijn wel snel uitgekeken. Appie zegt dat we drie uur moeten overbruggen voordat de trein weer komt, we worden gek. Het is erg warm en met het zeeklimaat schijnt de zon hier meer dan onze vorige verblijfplaatsen. Na bijna drie uur wachten bij de tempel en het station en wat slapen op de banken, komt de trein rond kwart voor drie. Een halfuurtje later zijn we weer in Yala en lopen we even de ijzerhandel in voor schroeven en pluggen, waarmee Frank de vlinders wil ophangen die we hebben meegenomen voor de familie. Hierna weer terug naar het huis en rond een uur of vijf worden we naar het park gebracht. We gaan hier picknicken, er wordt een kleedje neergelegd en daarop komen drie lagen tafeltjes te staan waar we omheen gaan zitten. Dan weer lekkere gerechten, die vandaag een beetje pittig zijn. Maar wel erg lekker. Tot zeven uur blijven we hier en genieten er erg van. Hoe gaaf kun je eten???

Sommige van ons gaan met de scooter met zijspan, het zijn er totaal acht en Frank, Appie, mama en ik worden door een luxe auto opgehaald. De vriend van haar vader, die ons heeft opgehaald van het vliegveld, is trouwens ook bij het etentje aanwezig. HIj is gekomen met de scooter en belt nu zijn vrouw om ons te komen ophalen met de auto. Als zijn vrouw samen met hun dochter komt opdraven, mogen zij op de scooter terug en gaat hij achter het stuur zitten. Wat een lol hebben wij als dit gebeurd.

Dan weer socializen met de buurtjes en lekker zo naar bed. Trouwens de familie heeft direct na aankomt thuis de tafel weer gedekt. Ze hadden waarschijnlijk nog honger, haha. En wij moesten natuurlijk weer proeven van nieuwe dingen.

Tot zover.....

Ontmoeting met Appies ouders

Om kwart voor zes 's morgens gaat onze wekker, we douche en kleden ons snel aan voor het ontbijt. We hebben om kwart over zeven afgesproken met een chauffeur voor het vliegtuig en dus eten we snel en pakken onze bagage.

We hebben het vliegtuig van half negen en zijn op tijd aanwezig, want het vliegtuig gaat hier echt op tijd. Om tien over half negen gaan we de lucht in en om half elf landen we in Hat Yai. We worden ontvangen door de vader, zus en nichtje van Appie en natuurlijk is Khaan er ook bij. Hij ziet zijn vader en weet even niet wat hij moet doen, huilen of lachten. Het wordt lachen en daarna worden we aan elkaar voorgesteld door Appie. Er is een huisvriend van de vader van Appie meegekomen met een open wagen. We kunnen een aantal mensen in de auto en er moeten een paar tussen de koffers in zitten. Anita en Appie gaan in de auto en Bryan, Frank, Jess en ik gaan in de kofferbak, samen met Khim, het nichtje en Khaan.

We gaan eerst eten aan de kust en dat is ongeveer een uurtje van het vliegveld. Het restaurant staat op palen in de zee en is heel mooi om te zien. We krijgen lekker vis voorgeschoteld en ik probeer alles uit. Slaken worden ook geserveerd en ze smaken nog goed ook. Het is een leuke manier om elkaar te leren kennen. Het overgebleven eten gaat over de reeling en er zwemmen echt honderden vissen die aanvallen op de restjes. Khaan en Khim vinden het fantastisch.

Dan gaat de reis achter in de kofferbak weer verder, na een uurtje zie ik weer het bordje "Airport" staan. Ik vraag Frank of dit het vliegveld is waar we net vandaan komen hetgeen hij bevestigd. Shit, we zijn weer even ver als voorheen. Nu moesten we dus nog de hele weg naar Yala, ongeveer 200 kilometer. We zijn lekker uitgewaaid en ook goed bruin geworden. Ook werden we vaak door automobilisten aangesproken waar we vandaag komen of ze zeggen gewoon even gedag. We zijn gewoon een attractie, haha.

Dan zijn we ineens in Yala en rijden we de straat in waar Appie gewoond heeft. Het is een blauw huisje en het ziet er mooi uit. Binnen ook wel, maar de inrichting is natuurlijk heel anders dan bij ons. Veel praktischer ingericht, het leven speelt zich natuurlijk buiten af. We worden vriendelijk ontvangen door haar moeder, die daarna gewoon door gaat met wat ze aan het doen was. Namelijk veel eten voor ons maken.

We moeten even wennen aan de situatie, maar dat gaat vanzelf. We krijgen een grote kamer waar wij met zijn viertjes op slapen, Jess, Bryan, Anita en ik. Er is een airco en dat is wel nodig, denk ik. We eten vanavond hier, dus dat zal wel heel gezellig worden. De buren zijn ook al langs gekomen en we hebben veel plezier met Kiki, die op straat haar benen gaat scheren met de ladyshave die we op aanraden van Frank voor haar hebben gekocht.

Tot zover deze dag, denk ik.

De tweede dag Chiang Rai

We hebben on zes uur 's morgens afgesproken met een busje, want Frank en Appie willen graag naar "The Golden Hors Temple". Dit is een tempel van een oud Thaibokser, die nadat hij gestopt is met boksen als monnik door het leven gaat. Hij doet veel goeds voor weesjongens en jongens die op het verkeerde pad dreigen te komen. Hij slaapt zelf hoog in de bergen, maar komt geregeld van de berg naar beneden, om giften in ontvangst te nemen in de tempel. Deze giften kunnen bestaan uit eten voor de monniken en/of geld voor zijn school.

Om zes uur rijden we eerst richting ons ontbijt, wat we vandaag zelf moeten vergaren op de plaatselijke markt. Dit is voor ons een hele opgave, want wij weten natuurlijk niet wat lekker is of niet. Een ieder gaat zijn eigen weg, maar we houden Frank en Appie natuurlijk goed in de gaten. Er wordt van alles gebakken, gekookt en klaar gemaakt. Van vis op de grill, tot pancakes en andere zoetigheden. En natuurlijk veel vleesstokjes. In het begin zijn we wat voorzichtig, maar geleidelijk aan vindt iedereen wel iets lekkers of soms niet lekkers.

Veder kopen we wat fruit voor de monniken en wat we niet lekker vinden, krijgen ze ook, haha. Dan stappen we weer in het busje richting de tempel en komen daar na een mooie toch rond kwart over zeven aan bij de tempel. De monniken rijden allemaal paard en gaan te paard langs de dorpen voor giften. Ze zitten in hun rode gewaad en vol tattooages op hun kleine paardjes, met een koperen ronde schaal waar men de giften in doet. Je raakt nooit gesproken een monnik aan.

We zijn nog wat vroeg en lopen het plein van de tempel binnen, het gaat hier eigenlijk om een ranch waar alles rond de natuur zich afspeelt.

Veel mooie gouden beelden en allemaal tafeltjes met stoeltjes erachter in een grote kring om het plein heen. We lopen wat rond en zien al wat monniken die het hun paard bezig zijn. Ook zien we een boksring, er worden hier nog wedstrijden gehouden, voor geld voor de tempel. Frank en Appie gaan praten met een van de monniken en je ziet dat hij veel liefde in zich heeft, dat straalt hij echt uit. Frank laat hem zijn tattooage op zijn rug zien en de monnik weet precies uit welke streek deze komt. We krijgen een mooie ketting als taillisman en betalen ieder 100 bath als gift.

Rond een uur of acht gaan we naar het plen en omdat het wat regent staan we onder een afdakje. Er worden ons stoelen aangeboden, zodat we hier onder kunnen zitten. Volgens mij zijn wij hier ook een attractie voor de monniken, want al snel komt een monnik naar ons toe en praat met Appie. Ook komt hij ons halen om plantjes te pakken (natuurlijk doen we wat geld in de giftenpot). Na een tijdje vraagt de monnik ons met hem mee te bidden. Voor Appie en Frank is dit natuurlijk niet vreemd, maar voor ons is het even wennen. Ik besluit gewoon mee te doen en vouw mijn handen zoals de anderen dit doen. Ik luister aandachtig naar het gebed van de monnik en ik vind het nog mooi ook.

Opeens komen de monniken te paard het plein oprijden en rijden eigenlijk langs de rij met stoeltjes zodat de aanwezigen hun giften kunnen geven. Alles gaat gepaard met de nodige rituelen en men betreed de monniken met veel respect. De hoofdmonnik komt wat later en gaat vlak voor ons staan. Hij is duidelijk nieuwsgierig naar de buitenlanders en Frank wordt na het gebed dan ook naar voren geroepen. Hij krijgt met viltstift een mooie tattoo op zijn arm en wij kruipen ook nog eens onder zijn paard door als uiting van respect, denk ik. Na een uurtje of zo gaan de monniken weer weg, maar mogen wij nog even op de foto naast het paard van de hoofdmonnik. Bryan wordt nog even gebeten, dus schrikt zich rot :-). De mannen krijgen ook nog een thaiboksbroekje van de hoofdmonnik, leuk hoor.

Hierna gaan we naar de Gouden Driehoek, dus dat is Thailand, Birma en Laos. Erg mooi punt langs de rivier De Mekong, waar o.a. een enorm groot gouden Boeddhabeeld staat. Rond een uur of elf gaan we weer weg, richting Chun Choon Karen voor de olifantentocht.

Rond een uur of half een worden we afgezet door de chauffeur voor een boottochtje van een minuut of dertig. Het is een platte lange boo met de gebruikelijke zware motor met lange schroef. Een erg mooi gezicht, maar wel wat gehorig. Maar wat een mooi land is het toch, we zijn er allemaal stil van (ook al kun je gewoon niets zeggen, vanwege het lawaai)

Dan komen we bij de olifanten aan, er staan er wel twintig, schat ik in. Indrukwekkende beesten, we kiezen voor een tocht van een half uur. Appie en Frank gaan niet mee, dus op twee olifanten gaan de Hagis en een Dekkertje op weg. Wat een beesten zeg. Het zit niet echt confortabel, maar wel leuk om eens mee te maken. We eten hier nog wat en gaan dan rond een uur of twee weer in de bus richting Chang Rai. De koffers halen en dan weer richting Chang Mai.

Om zes uur komen we weer aan bij het hotel in Chiang Mai, Twenty Logde. Snel de spullen naar boven en even snel douchen, want we willen nog wat spullen versturen via de post naar Yala. We mogen namelijk niet meer bagage meenemen in het vliegtuig morgenochtend via Chiang Mail naar Yala. En we hebben momenteel wat overgewicht, dus lijkt Frank dit de beste optie.\

Nadat we dit gedaan hebben, gaan we naar de markt waar het enorm druk is. Maat wat een gezelligheid en wat een hoop lekker eten is er te koop. Al slenterend achter elkaar aan, koopt de ene een lekker sateetje, de ander kleine loempia's, of mango met stickyrijst of een maiskolf, etc. Ik vind het een van de lekkerste eetavonden van deze week. Zoveel smaken en geuren en dat voor nog geen twee euro. We kopen allemaal nog twee schilderijen op canvas.

Dan rond tien uur met de Rod Deng naar huis, even dit verhaal tikken en lekker slapen. De wekker staat voor morgen op kwart voor zes, want om half acht moeten we inchecken op het vliegveld. Dan gaan we de familie van Appie ontmoeten en zien we Khaan weer. Zal hij nog nederlands verstaan en spreken. Het is inmiddels wel bij hem doorgekomen dat zijn tante Anita er ook bij is. Wat zal hij opkijken als hij de rest ook ziet, ik kan niet wachten op de uitdrukking op zijn gezicht. Morgen weer verder......

Karen Longneck Village

Vandaag vertrekken we om acht uur vanaf ons hotel in Chang Mai, na eerst een lekker ontbijt. Appie had al een afspraak staan met een chauffeur, maar vond het busje toch niet zo mooi. Dus had ze om zeven uur al vanmorgen deze afgezegd en een nieuwe gezocht op internet. Dus met net zo'n mooi busje als de eerste dagen, gaan we vandaag op pad.

De eindbestemming voor vandaag is Chang Mai, maar we gaan eerst naar de Karen Longneck's en vandaar uit naar De Gouden Driehoek en dan over de grens naar Birma voor een bezoekje aan de Wal Sai Market in Myanmar. Het is ongeveer twee en een half uur rijden naar de Karen Longneck's. Onderweg stop de chauffeur nog even voor een warmwaterbron. Op het bord voor deze plaats staat "Free foot" en Frank zegt nog een dat dat verkeerd geschreven staat. Het zal wel "Free Food" moeten zijn. Later begrijpen we dit bord als we gratis met onze beentjes in de warm waterbron zitten, haha

Rond een uur of twaalf komen we aan in het dorp van de lange nekken. Omdat het eigenlijk winter is in Thailand, zijn we de enige gasten. Dit maakt het voor ons niet gemakkelijker, zal later blijken. We betalen de entree en lopen het dorp binnen. De dames met hun lange nekken wachten ons al volleerde fotomodellen op en gaan netjes zitten als je met je fototoestel komt. Ikzelf heb hier wel moeite mee, dus vraag ik of ik de foto's mag maken. Dit is geen probleem en ze gaat netje rechtop zitten en vraagt onze dames naast haar te gaan zitten. Heel bizar om haar te zien, Anita koopt nog een mooi handgeweven sjaal en ik geef de vrouw 20 bath. Daarna lopen we verder het drop in. Overal dezelfde taferelen, dezelfde soeveniers en hetzelfde gesmeek bijna om wat bij ze te kopen. We hebben allemaal wat moeite hiermee en voor ons is het dus snel afgelopen met dit bezoek. Natuurlijk nemen we wel veel foto's en verbazen we over de eenvoud waarin deze mensen leven. We moeten er niet aan denken om hier zelf te moeten leven.

Dan gaat de bus door naar ons volgend punt, maar door tijdsgebrek wordt het gouden landenpunt geschrapt van de lijst en gaan we voor een bezoekje aan Birma. Leuk voor een stempel in ons paspoort, maar wel een heel gedoe bij de grens waar we ook ons paspoort moeten achterlaten bij de douane en waar we weer voor 5 uur terug moeten zijn. Als we echter met onze visum bezig zijn, begint het enorm te regenen en dat houdt eigenlijk niet meer op.

Zo valt ons bezoekje aan de markt dus eigenlijk in het water en zijn we rond vijf uur weer terug in Thailand. We eten weer lekker thaifood in een winkelcentrum en zijn rond half zeven in ons hotel in Chang Rai. We hebben moooie kamers en na het inchecken en de spullen te hebben neergezet drinken we nog wat met de eigenaar. Ook vragen we hem of het mogelijk is dat we ons geld voor de overnachting van morgen terug kunnen krijgen, dit omdat we al om half negen zondagochtend vertrekken uit Chang Mai en dan zouden we wel heel vroeg moeten vertrekken. Dit lukt en dus boekt Appie nog een nachtje bij Twenty Lodge in Chang Mai. Dus gaan we morgenmiddag al weer terug naar Chang Mai.

Morgenochtend zes uur op voor bezoek aan tempel en olifant rijden. We besluiten op tijd naar bed te gaan, want reizen is erg vermoeiend.

Onze tweede dag in Chang Mai

Frank heeft om acht uur afgesproken met een chauffeur van een Rot Deng om ons naar de Doi Suthep tempel te brengen. Na een overheerlijk ontbijtje gaan we op pad. Deze tempel ligt op een berg en gaat via een weg met veel bochten omhoog. Jessica wordt er misselijk van, maar houd gelukkig haar ontbijt wel binnen :-)

Na drie kwartier kome we aan en gaan we door een poort de trap op naar de tempel, natuurlijk weer veel souveniers- en eetkraampjes langs de kant en mensen die je direct aanspreken als je alleen maar naar ze kijkt. Als we op de helft zijn, begint de uiteindelijke trap naar de tempel eigenlijk pas. De leuningen van de trap zijn twee lange slangen, werkelijk prachtig. De trap is steil en met de warmte erbij zwaar te nemen. We zien voor ons weer een poort en Frank zegt dat daar de echte klim pas gaat beginnen, de grapjas. We zijn er dan namelijk al, dus dat viel weer mee. De tempel is erg mooi, jammer dat er veel aan gewerkt wordt. Natuurlijk bieden de monniken hier ook weer allerlei snuisterijen aan. Jammer genoeg ligt de tempel in de wolken vandaag en dus geen uitzicht over Chang Mai.

Als je de tempel binnen gaat, moet iedereen zijn schoenen uit doen uit respect voor Boeddha. Den betreden we de hoofdtempel waar als centraal middelpunt een goude piramide-achtig voorwerp staat met daar omheen allemaal gouden beelden van personen en dieren. Erg mooi om te zien. Na een tijdje te hebben rondgekeken en de nodige foto's te hebben genomen, nemen we weer de trap naar beneden en worden er weer wat mooie spullen gekocht waaronder een Boeddhabeeld van een meter hoog voor Appie. Frank vraagt haar hoe ze denkt dit meer te kunnen nemen in het vliegtuig, maar dat bedenken we later wel weer, haha

Zo rond een uurtje of twaalf zijn we weer in het hotel. Appie en Frank laten ons even een paar uurtjes alleen, want Frank heeft een afspraak met een tattoeerder om zijn zoons naam op zijn onderarm te laten zetten. Wij viertjes gaan eerst op zoek naar een eettentje en daarna gaan we naar een shoppingmall voor de ipad en mijn telelens, die ik nog steeds wil kopen. We vinden al snel een leuk tentje en eten weer lekker thais, heerlijk. Dan een Rod Deng naar Central Airport winkelcentrum. De chauffeur rekent direct 10 bath per persoon meer dan wanneer Appie erbij is, maar ik ben resoluut en zeg 20 bath elk. HIj kijkt even bedenkelijk, maar zegt dan ja, haha

We lopen even lekker rond in het winkelcentrum op zoek naar een samsung winkel voor de lens en een toetsenbord voor mijn ipad. Toetsenbord is snel gekocht, maar de lens is toch echt te duur. Dit laat ik dus maar even los. We gaan terug naar het hotel en treffen daar Frank en Appie. Zijn tattoo is niet doorgegaan vanwege de prijs en Frank gaat voor een Thaise massage. Jessica besluit dit ook te doen, misschien helpt het tegen de hoofdpijn die ze elke dag toch wel heeft. Anita en Appie gaan voor een nagelbeurt en Bryan en ik gaan even lekker zwemmen.

's Avonds eten we in een Italiaans restaurant, omdat het even heftig regent en dat dit het eerste restaurant is waar we kunnen schuilen. Het smaakt ons goed en hier scoor ik mijn eerste Chang bierdopjes voor de zus van mijn buurvrouw. Die heeft er 100 nodig voor een prijsvraag met als hoofdprijs een reis naar Thailand. Dus we moeten nog een doordrinken.

We lopen nog even over de markt en praten nog even na in het hotel met een hapje en een drankje en gaan dan lekker naar bed.

Morgen naar Chang Rai, met een busje dat Appie al weer geregeld heeft. Vertrek om half negen.

Eerste dag in Chang Mai

We worden door een taxi naar ons hotel Twenty Lodge gebracht, maar wanneer we daar aankomen, zijn de kamers nog niet vrij. Dus besluiten we eerst naar een shopping mall te gaan en daar in ieder geval wat te eten. Ook wil ik even kijken aar een nieuwe telelens voor mijn camera.

Met een Rot Deng, een rode taxibus, worden we voor 50 cent per persoon hier naartoe gebracht. We kijken wat rond en Anita en Frank scoren hier wat leuke spulletjes. Anita een mooie leren tas, Frank een krokodillen leren riem en portemonnee. Hierna eten we wat bij een thaise MacDonald en gaan we rond 2 uur s'middags weer terug per taxi naar ons hotel. Het zijn enorm mooie kamers met airco en heel luxe ingericht. Het is ons wel opgevallen dat de manager behoorlijk gay is en dat is zeker terug te zien in de inrichting.

Appie en Anita laten onze kleding wassen aan de overkant van de weg en besluiten direct maar even door te lopen voor een voetmassage en voor Appie een haarbehandeling. De rest ligt even lekker op bed om te lezen en te slapen, na de hectiek van de afgelopen nacht. Rond zeven uur gaan we naar een echt lokaal restaurant, aanbevolen door de manager. We nemen per stel een schotel met traditionele gerechten van de streek. Het is neit echt spiccy en het smaakt ons goed. Hierna gaan we naar de Night Bazaar en shoppen er lustig op los. Het is er erg druk, met heel veel kraampjes met van alles en nog wat. We eten en drinken hier natuurlijk ook nog wat en gaan rond half twaalf weer met een rode taxi naar ons hotel terug. We babbelen nog wat na en dan is het rond half een bedtijd, want we hebben om half negen weer een taxi besteld voor een tempel bezoek.

De reis naar Chang Mai

Dinsdag 16 juli - reizen, reizen en nog eens reizen

De afgelopen nacht ben ik een aantal keer wakker geworden door een vreemd geluid. Het leek of dat er iemand op de deur aan het kloppen was. Ik dacht dat het een van de andere was, maar er volgende eigenlijk niets meer. Zal we een beest zijn, dacht ik en sleep weer verder. Zo heb ik dat vier keer gehad en elke keer dacht ik dat er iemand naar binnen widen. Frank verteld mij 's morgens dat hij een foto heeft gemaakt van een gekko en dat die 's nachts vreemde klopgeluiden maken. Dus het verhaal van de klopgeest is weer opgelost.

Na een geimproviceerd ontbijt vertrekken we om tien voer zeven naar het begin van de wandeling van de Erawan Waterfalls. Het park gaat om acht uur officieel open en bestaat uit zeven plateau's van watervallen en tijdens de klim is het al behoorlijk warm. Als we op het hoogste nivo zijn, besluiten we direct een verkwikkend bad te nemen. Het water is heerlijk en verfrissend, dit hadden we echt nodig. Onze vrienden de vissen liggen al weer op ons te wachten en knabbelen er lustig op los. Op de terugweg naar beneden komen we een hoop russen tegen, die het behoorlijk warm hebben. Onderweg nemen we nog een bad en daarna is het terug naar de huisjes, douchen en spullen pakken.

Om elf uur staat de chauffeur weer klaar en rijden we terug naar Bangkok. We rijden met een korte tussenstop om wat te eten in een restaurant bij een grote winkelstore. Je betaald vooraf een bepaald bedrag, krijgt daarvoor een card waarmee je verschillende gerechten kunt bestellen en afrekenen. Wat je over hebt krijg je terug. Natuurlijk hebben we weer heerlijk gegeten.

In Bangkok worden we gedropt bij het station en leveren daar onze koffers af voor tijdelijke opslag en gaan de stad in per metro om onze euro's om te wisselen voor Thaise bath. We haasten ons terug naar het treinstation om onze koffers op te halen, eten voor onderweg en moeten ons om half acht melden voor onze trein. Iets over half acht vertrekt de trein en zitten we gezellig bij elkaar in een coupe waar we met vier personen kunnen slapen. De trein rijdt niet echt snel en stopt vaak. Als het goed is zijn we om vijf over tien in Chang Mai.

Frank gaat op een gegeven moment even roken en komt terug met het verhaal dat waar hij moest roken een soort van disco is met muziek en gezelligheid. Op een gegeven moment als Frank weer gaat roken, lopen Jessica en Bryan even met hem mee om te kijken. Ik ge even typen aan dit verhaal, maar als ze na een uurtje nog in de disco zitten, besluit ik ook even te gaan. Ik kom in een soort van jaren zestigsfeertje terecht met, je gelooft het niet, Hollandse muziek van Guus Meeuwis. Het is erg gezellig, dus blijven we tot de bar sluit. We ontmoeten leuke mensen en praten nog even na. Rond een uur of twee proberen we te gaan slapen, het is nog tot laat druk in de coupe naast ons.

Echter om half zes worden we ineens gewekt door de mensen van de trein. We moeten uitstappen, omdat er een ongeluk is geweest op het spoor voor ons. We worden per bus verder vervoerd tot aan Chang Mai. Vier uur later zijn we gearriveerd in ons hotel, die erg luxe is. Dus nu even genieten van het zwembad.

Floating Market & Bridge over the River Kwai

Maandag 15 juli - tweede dag

Om half zes gaaat de wekker en worden we afgehaald door een chauffeur met een hele luxe bus. Airco aan boord en heerlijke stoelen. Hij zal de komende twee dagen bij ons blijven.

Ons eerste reisdoel is The Floating Market in Damnoen Saduak. Hier komen we om half acht aan en stappen net voor acht uur in een plat bootje met een enorme motor. De bestuurder heeft er zin in en geeft vol gas in hele kleine slootjes. Na enige tijd zien we een boog boven het water en zijn we in de grachtjes van de market beland.

Onze "kapitein" heeft zichtbaar aandelen in de marktkraampjes, want we hoeven maar ergens naar te wijzen en we meren aan. Veel prulletjes, waar we niet echt op zitten te wachten. Dus maken we onze naam als Nederlanders waar met "veel kijken niet kopen".

Frank koopt een portie cocos-pancakes bij een vrouwtje en laat ons proeven. Ze zijn heerlijk, dus kopen we nog twee porties. Ze worden geserveerd in een bakje gemaakt van bananenblad. Appie koopt nog bananenbladpakketjes met daarin een cocospuddinkje, ook heerlijk.

We stoppen bij een tempel en leggen vast hoe Frank en Appie bidden tot hun god, want ze zijn beide boeddhist. Ook stoppen we nog bij een winkeltje waar o.a. een cocosdrankje gemaakt wordt en mogen we proeven. Niet iedereen vindt het lekker, dus ik moet behoorlijk doordrinken. De tour duurt ongeveer anderhalf uur en als we uitstappen, komen we eigenlijk direct langs een restaurant en eten we weer heerlijk Thaifood.

Volgende stop is in Kanchanaburi, de Bridge over the River Kwai. We slapen lekker bij in het busje en na anderhalf uur komen we daar aan. Erg mooi, maar ook erg warm. Natuurlijk eten we daar aan de rivier ook nog wat en wandelen weer terug naar het busje.

Ons volgende reisduur is de Erawan National Park wat ongeveer ook weer anderhalf uur rijden is. We kopen nog wat exotisch fruit en drank onderweg. De oogjes zijn snel weer gesloten en rond vier uur zijn we op de plaats van bestemming. Appie checked ons in, we hebben drie huisjes met airco. Ze zien er mooi uit en na onze spullen binnen te hebben gebracht, genieten we van het fruit en wandelen rond een uur of vijf nog even naar de eerste waterval. Het water is uitnodigend en we besluiten er in te duiken. Daar worden we opgewacht door tientallen visje, die aan ons gaan knabbelen.

Appie is niet meegegaan en heeft voor het eten gezorgd dat wordt afgeleverd bij de huisjes. Na het eten praten we nog gezellig na onder het genot van een hapje en een drankje. Rond net uur besluiten we lekker te gaan slapen en maken de afspraak om om zeven uur te gaan wandelen. We hebben dan de tijd tot twaalf uur, want dan staat het busje weer voor en gaan we terug naar Bangkok.