Met stress naar het vliegveld

Vandaag worden we al vroeg weer wakker, zo rond een uur of zeven. We douchen ons en blijven nog even op de kamer en internetten wat. Rond een uur of acht tikt Frank op de deur en vraagt of Anita met hem mee boodschappen gaat doen, ik mag ook mee. Natuurlijk gaan we mee en dus rond een uur of half negen lopen we het hotel weer uit. We zitten midden in het centrum en de markt lijkt nog in opbouw. Echter dan lopen we achter Frank een zijstraatje in en belanden in een verschrikkelijke drukke kledingmarkt. Waar je ook kijkt zie je mensen op elkaar gepakt zitten in een soort van kleine winkeltjes. Of mensen zijn hun waren nog aan het uitpakken en eten en slapen tussen de zakken te verkopen kleding. Leuk om te zien, maar wat een drukte hier.

We gaan eerst voor de sjaals en Frank denkt nog te weten waar je deze kunt vinden, ik zal al blij zijn als hij de weg terug nog kan vinden.

Khaan is er ook bij en na een tijdje op de markt gezocht te hebben, is Frank zo vresselijk bezweet, alsof hij net gedoucht heeft. Met Khaan op zijn arm door die drukte is volgens mij geen pretje. Maar na enige tijd zoeken staan we voor een kraampje met sjaals en slaat Anita haar slag.

Dan gaan we nog voor een boedhabeeld en zien nog een tweetal tempelwachters die ook erg mooi zijn. We dingen natuurlijk nog af en kopen deze leuke spulletjes. Frank scoort ook nog wat kleding voor Khaan. Rond een uur of tien lopen we Jess en Bryan tegen het lijf. Zij zijn op zoek naar horloges, G-shocks voor weinig, haha

We wandelen weer terug naar het hotel en Bryan en Jessica gaan zelfstandig nog even met de tuktuk naar de MBK, een grote store waar Jess gisteren geslaagd is voor de neppe iphones.

We moeten om twaalf uur uitchecken en vragen Appie onze taxi om half 1 te laten komen. Ze besteld een grotere taxi, waar we alle vier tegelijk in kunnen met bagage. Want Appie, Frank en Khaan gaan niet mee, zij blijven nog een dagje in Bangkok en gaan daarna voor Frank's visum naar Cambodja. En daarna terug naar haar familie in Surat en Yala. We nemen afscheid en bedanken hen voor de mooie reis die ze voor ons hebben georganiseerd. Khaan is wat tegendraads en wil geen afscheid van ons nemen. Ik denk dat hij op zijn eigen manier wil laten blijken dat hij eigenlijk geen afscheid wil nemen.

Het is dus half 1, als we het straatje van ons hotel uitrijden, nou ja rijden kun je het niet noemen. Het staat helemaal stil in de kleine straatjes en we doen bijna drie kwartier over een stukje van 500 meter. De stress of we het wel gaan halen slaat bij ons allemaal toe. Ik spoor de chauffeur aan om wat harder te rijden wanneer we op de grote weg zijn. Ikzelf zie het al niet meer zitten en bedenk een plan hoe we zonder koffer toch mee kunnen en wat we dan met de bagage moeten doen. Ik bedenk me dat Frank hierdoor nog niet van ons af zal zijn en hij de bagage naar Nederland zal moeten sturen.

Echter zit het ons mee en al rennend door de hal van het vliegveld komen we toch op tijd om de bagage nog in te checken, gelukkig. Nu kunnen we gaan chillenbillen, zoals Jess zegt, haha.

We maken onze laatste bath's op aan broodjes en drinken en stappen op tijd in het vliegtuig, voor de eerste zes uur aan boord. Het vliegtuig vertrekt een half uurtje later dan gepland, dus komen we om rond zeven uur in Dubai aan. Het is er 40 graden, horen we van de gezagsvoerder.

We lopen door de gate het vliegveld in, dat wij zo goed kennen van de heenreis. we lopen direct door naar buiten en met een stempel in ons paspoort lopen we heftig discussiërend naar buiten, althans dat proberen we. Waarschijnlijk is onze conversatie ( even heftig tussen Bryan en mij over iets wat ik al niet meer weet) aanleiding tot een grondige controle. Bryan en ik worden binnenstebuiten gekeerd, maar ze vinden natuurlijk niets. Was best wel even spannend en leuk tegelijk.

Het Holiday in express ligt op loopafstand van het vliegveld, was het niet dat er een snelweg tussen ligt. We vragen even bij de informatie balie hoe we er moeten komen, we horen dat we even buiten moeten wachten omdat er om het half uur een busje van het hotel voor komt rijden. Er staan meer mensen te wachten op het busje van ons hotel, dus praten we met een stel uit Barcelona en een stel uit Duitsland. Zij komen beide uit Bangkok en we vragen hen naar hun verhalen. Ze komen erg overeen met hoe wij het ervaren hebben, met dat verschil dat wij een Thaise gids hadden. De hotel kamers zijn super, maar dat mag ook wel voor die prijs :-)

Toch besluiten we nog even naar de stad te gaan. Natuurlijk gaan we naar het hoogste gebouw van Dubai en komen per ongeluk uit in een fantastisch winkelcentrum, waarvan ik de naam even niet meer weet. Die met dat grote aquarium en de schaatsbaan. Rond half elf gaan we met de taxi naar het hotel, iedereen behalve Bryan, heeft het wel zo' n beetje gehad. We gaan slapen en morgenochtend om 6 uur spreken we af voor ontbijt. Het pendelbusje vertrekt dan om zeven uur en het vliegtuig naar Düsseldorf ander half uur later. Welterusten.....

Het eind in zicht :-(

Ik zit nu in het vliegtuig dat ons weer naar het beginpunt van onze thailandreis brengt, Bangkok. De afgelopen dagen hebben we doorgebracht op het eiland Ang Thong en we hebben het er geweldig gehad. Het is er zo mooi, het paradijs op aarde voor mij.

Woensdagochtend na een heerlijk ontbijt, hebben we een klimtocht gedaan op het eiland naar een viewpoint op 400 meter hoogte. Het viel ons, Anita en ik, niet mee. Het was echt van rots naar rots klimmen en met de hitte erbij een monstertocht. Jessica had het gauw door dat het een barre tocht zou worden, dus die haakte al snel af. Appie, Frank en Khaan zijn ook niet ver gegaan, met Khaan erbij was het bijna niet te doen.

Wij hebben de laatste 50 meter ook maar laten schieten, Bryan was de enige die de top bereikt heeft. Ons uitzicht was er niet minder om, maar de mooiste foto's heeft Bryan toch gemaakt. Hierna lekker gezwommen en geluierd en na de lunch zijn we gaan kanoen. Om het eiland tegenover ons paradijs heen geweest en in een school vliegende vissen terecht gekomen. Ze vlogen voor onze boten uit, het was een mooi gezicht.

Toen weer heerlijk gegeten en ' s avonds gezellig met zijn alle op de veranda door gebracht.

Wel vroeg naar bed gaan, dus donderdag waren Anita en ik al om 5 uur wakker, rond half zeven ben ik gaan wandelen in het bungalowpark en zag al vrij snel een aantal aapjes spelen. Heb er leuke foto's van genomen en daarna even met zijn tweetjes over het strand gewandeld. Omdat het nog erg vroeg was zijn we met zijn tweeën gaan ontbijten. De anderen hebben even lekker uitgeslapen, ook Khaan dus. Toen Bryan zich meldde, zijn we nog met zijn tweetjes een grot gaan bezoeken, wat weer een behoorlijke klim was.

Om 3 uur moesten we ons weer melden bij de boot, die ons 2 dagen ervoor naar het eiland gebracht had. We hadden een plekje op het bovendek en Bryan en ik zijn nog een paar keer van de boot gesprongen, zeker wel van 5 meter hoogte. Echt gaaf was het. De boottocht duurde anderhalf uur en het was een genot in het zonnetje op het dek.

We kwamen om half zes aan op Koh Samui, Appie had op loopafstand van de pier een hotel gevonden. Tijdens de wandeling er naar toe, liepen we over een eetmarktje en hebben weer heerlijk van de straat gegeten. Na het inchecken in het hotel, zijn de drie Hagies en het Dekkertje weer gaan wandelen, Khaan moest gaan slapen en zijn ouders sliepen even mee, haha.

Bryan, die zich al lang niet geschoren had, wilde zich laten scheren. Na wat vragen hier en daar kon hij bij een hele mooie dame terecht. Hij was hierna zo glad als een aal.

Als vanzelf kwamen we weer terecht op het markje en hebben hier weer lekker gegeten, sateetjes, varken met rijst, maïskolf, loempiaatjes, noem maar op. Wat gezellig en lekkers is dat toch. Op verzoek van Appie hadden we wat meegenomen voor hun avondmaal.

Terug in het hotel, stelde Bryan voor om ons nog even te laten masseren, zo gezegd zo gedaan. Dus lagen we toch een uur of negen op een bedje voor een Thaise massage, mijn eerste. Het was heerlijk.

Na een goede nachtrust moesten we ons om 8 uur melden op de pier voor de boot naar het vaste land. De boottocht duurde anderhalf uur en toen nog een uurtje met de bus naar Surat Thani. We werden in Surat gedropt in de buurt van de pier waar de familie ons altijd oppikte en terugbrachten, dus na een telefoontje van Appie kwam haar oom in zijn platte boot er snel aan.

Bij de familie was er veel veranderd, er was veel bos achter hun huis weggehaald en de visvijver was helemaal leeg gemaakt. De hele familie was bezig de vissen te verzamelen die nog in de modderpoeltjes lagen te spartelen. Bryan stond te popelen om ook de modder in te stappen en ze te helpen. Het was erg leuk om de familie weer terug te zien en om ze zo bezig te zien. We hebben onze koffers ingepakt en rond een uur of 1 zijn we weer naar Surat gebracht door de taxi boot. We vonden het jammer dat ze de vijver niet eerder hadden leeggemaakt, toen wij er waren. Dan hadden we zeker geholpen.

Vanuit de stad moesten we nog met de rode taxi naar het vliegveld en om vijf voor vier vertrok het vliegtuig richting Bangkok. Het was een vliegreis van een klein uurtje. Hier aangekomen hebben we twee taxi's genomen naar ons hotel, dat echt in de binnenstad ligt en bijna niet gevonden kon worden door de taxichauffeurs. Om kwart over zes konden we inchecken en hierna zijn we de stad in gegaan. Eerst op zoek naar telefoons voor Jessica, toen weer terug naar de markt voor eten en nog wat souveniers voor het thuisfront.

Daarna in het hotel op de computer de tickets uitgeprint voor de terugreis en nog wat zitten internetten. Morgen rond 10 uur kunnen we nog even de markt op en rond een uur of 1 willen we dan naar het vliegveld en om 15:25 stijgen we dan op richting Dubai. Aan al het goede komt een eind, maar volgens mij spreek ik uit naam van ons allemaal : we hebben het enorm naar ons zin gehad en Appie en Frank bedankt dat jullie onze gidsen zijn geweest.

We hebben zoveel gezien van het prachtige land. De nationale parken waren fantastisch en bij de familie werden we echt hartelijk ontvangen en verwend met veel lekker eten. Het zijn hartelijke mensen, die ons het gevoel gaven dat we er gewoon bij hoorden. We konden gewoon ons eigen ding doen, en dat deden zij ook. Vooral de familie in Surat Thani leven nog zo puur en met de dag, dat heeft de meeste indruk op mij gemaakt.

Kort om: ik heb zeker geen spijt van deze reis en ik weet eigenlijk wel zeker dat er een vervolg op komt.

Nationaal Park Ang Thong

Vanmorgen werden we om kwart over zeven opgehaald bij ons hotel op Koh Samui, Appie heeft een tour geboekt naar het Nationale park Ang Thong. We hebben nog niets kunnen scoren voor het ontbijt, dus hopen we nog even bij een supermarkt wat te kunnen halen. Er worden nog een paar Fransen opgehaald en dan gaan we naar de pier van Koh Samui. Hier staan al een grote groep mensen te wachten om in te checken. Het is geen grote boot, maar wel groot genoeg. Na een praatje van de organisatie en wanneer de boot vaart kan er ontbijt gehaald worden, een croissant met een banaan en koffie, chocomelk of water. Al gauw zien we een aantal personen groen en geel uitslaan of over de relling hangen. Bij ons valt alles mee, we hebben geen last van de deining van het schip.

Na anderhalf uur komen we aan op het eiland Koh Wua Talop, wij checken in en moeten om half 1 weer op de boot zijn voor de lunch. Hierna gaat de boot door naar een ander eiland met in het midden een heel mooi meer. Omdat Appie en Frank hier al eerder zijn geweest, gaan ze niet mee. We gaan dus met zijn viertjes. Het is niet ver varen van ons eiland en als we aankomen hebben we een uurtje om naar het meer te klimmen. Omdat het nogal druk is op de trap gaan Bryan en Jessica niet mee naar boven.

Het is mooi, maar Anita en ik zijn vrij snel weer beneden en gaan lekker aan zee hangen. Het is eb en er zijn veel rotsen, dus echt lekker zwemmen zit er niet in. Rond een uur of drie gaat het grootste gedeelte van de mensen die deze tocht hebben geboekt weer in de boot richting Koh Samui. Een groepje van negen moeten nog even een uurtje (tien minuten Thaise tijd) wachten voordat we naar het eiland terug kunnen voor de overnachting.

Trouwens, we hebben een heel leuk huisje met drie kamers met ieder een eigen badkamer (op zijn Thais natuurlijk) en een mooie veranda. Het is nu zeven uur en we zitten op een paradijselijke plek te wachten op ons eten. Morgen hebben we een hele dag hier op het prachtige eiland en kunnen we doen wat we willen.

Lekker zwemmen, kanoën en snorkelen. Wie komt ook????

Op eiland Koh Samui

Zondag 4 augustus -twee dagen in het Cheow Lan Dam

We vertrekken vandaag weer uit het hele mooie nationale park Cheow Lan. Het is een enorm stuwmeer en in veel reisgidsen zie je mooie foto's van dit park.

Vrijdag 2 augustus zijn we aangekomen en we gaan hier slapen op het water. We zijn een dag te vroeg en slapen in een bambohuisje. Dat is iets goedkoper dan de huisje die wij voor de overige twee nachten gaan gebruiken.

Als we bij de dam aankomen en ons inchecken bij het vertrekpunt regent het nog niet. Er zijn veel Nederlanders en we kopen net voor vertrek nog een aantal regenjassen, omdat het weer er dreigend uitziet. Als we in de boot zitten, begint het al te spetteren en als we uitvaren begint het hard te regenen.

Het is ongeveer 45 minuten varen naar het resort. Anita en ik doen vrij snel onze regenjassen aan, Jess en Appie verschuilen zich achter een zwemvest. De rest laat zich nat regenen. Het is jammer dat het zo regent, want het is een hele mooie reis over het water. Toch neem ik veel kiekjes tussendoor. In de verte zien we het drijvende resort al liggen en hier ziet er erg mooi uit. We worden ontvangen door de manager van het resort en worden naar onze banboehutjes gebracht. De bamboehutje drijven op bomen en bamboe en zien er erg primitief uit. Eigenlijk is het een drijvend bed, met een veranda ervoor.

Bryan, Khaan en ik duiken vrij snel in het water, het is heerlijk zwemmen in de regen. We hebben all-inclusieve en zijn nog op tijd voor de lunch, die bestaat uit rijst met een viertal gerechten, ommelet en watermeloen.

Het houdt eigenlijk niet op met regenen en we blijven vandaag dus lekker in onder de veranda en in het water, waar het lekkerder is dan boven water. Jessie heeft vandaag geen zijn om te zwemmen, dus die blijft in haar gewone kleren. Op een gegeven moment wordt ze door Appie op een fantastische wijze in het water geduwd, dit vraagt om wraak haha. Ook Khaan heeft het enorm naar zijn zin en durft eigenlijk steeds meer in het water. Hij is niet meer uit de kano te slaan.

Om een uur of vier houdt het op met regenen en na veel zwemplezier is het al weer tijd voor het diner, lekker rijst met een heerlijke vis en nog een paar gerechten. Die avond gaan we vroeg naar bed, want veel anders is er niet te doen hier.

De nacht blijft het droog en duurt voor de meesten van ons erg lang. Er is tot half twaalf stroom in de hutjes, maar dan gaat de aggregaat uit en is het hele resort stroomloos..... Moet je plassen, is het een hele tour om bij het toiletgedeelte te komen. Al met al een hele belevenis.

De volgende ochtend staat er een jungletocht met grotbezoek op de planning, dus na het heerlijke ontbijt gaan we per boot naar de wandelplaats. Het is een toch van ongeveer 1 kilometer over een berg heen en je loopt te glibberen en te glijden op het pad, wat best wel hilarische momenten oplevert.

Dan komen we een oever aan waar we met een bamboeboot worden overgezet naar de grot. Stelt niet echt veel voor, maar is altijd mooi. Gelukkig hebben we Appie voor uitleg van wat de gids allemaal te vertellen heeft.

Tijdens de terugwandeling gaat het weer behoorlijk hard te regenen. Opmerkelijk feit, Khaan loopt het hele stuk zelf, terwijl hij bij het begin al aangeeft niet te kunnen lopen ;-). Goed hoor voor zo'n klein mannetje.

Als we weer terugkomen op het resort is het weer tijd om te eten en hierna gaan we lekker zwemmen. Ook gaan we over naar de andere huisjes.

Af en toe is het droog, maar het grootste deel van de dag regent het.

De huisjes zijn veel mooier dan de andere, met meer ruimte om te zitten. Na het avondeten zitten we nog gezellig bij elkaar en rond een uur of negen gaat iedereen naar zijn bed. Het was weer een mooie dag, jammer van de regen.

Vannacht rond een uur of 5 als we even gaan plassen, staan Appie en Frank te genieten van de sterrenhemel. We denken dat het morgen een mooie dag zal worden.

En dat wordt het ook, als we rond een uur of zeven opstaan is het al mooi en het zonnetje komt al goed op. Rond acht uur weer ontbijten en daarna terug naar de wal. We bezoeken nog een hele mooie plek en dan gaan we weer terug naar Surat Thani. Appie belt direct weer met de chauffeur die ons hier heeft gebracht en die is er al weer binnen een half uurtje. Wat zouden we toch zonder Appie zijn?

Nu anderhalf uur rijden met een busje en worden we gedropt bij de pier waar de tante van Appie ons weer zal ophalen en naar hun huisje zal brengen. Hier staan onze koffers en kunnen we kleren wisselen voor onze reis naar Ko Samui.

Dan beslissen we gezien de tijd niet meer te wisselen van kleren, maar gewoon door te gaan naar Koh Samui. Appie regelt een plekje op de boot, maar we moeten nog even wachten in een verzamelpunt voor reizigers met verschillende bestemming. Het is er erg warm, mar gelukkig kunnen we er wat eten. Ik dacht dat we er misschien wel al om drie zouden kunnen komen, naar dat blijkt toch anders. Uiteindelijk komen we pas om zes uur aan. Hierna nog 50 minuten met een Rot Deng, rode taxi, naar het hotel. Dit blijkt in een behoorlijk toeristisch plaats te liggen ment veel toerisme. Ook wel weer eens gezellig. We gaan natuurlijk uit eten en Jess wil dit graag betalen. We eten allemaal lekker en lopen daarna nog door door de gezellige winkelstraat. Appie en Frank gaan naar huis vanwege Khaan, die vandaag weinig tussendoor geslapen heeft. Er wordt door iedereen wel wat gekocht en na een drankje gaan we naar bed.

Morgen lekker naar het strand.

Tweede dag Surat Thani

Vanmorgen hebben we rond tien uur afgesproken met Frank, zij komen dan naar ons hotel en dan gaan we naar het grote winkelcentrum. Om kwart voor tien leveren we de sleutel in en zoeken iets om te eten. Na enige tijd zitten we weer achter een bak rijst met varkensvlees. Het gaat steeds meer wennen dat we dit in de ochtend eten.

Dan naar het winkel centrum met de taxi en daar lopen we even rond. Om een uur of tien nemen Appie, Frank en Khaan iets te eten en nemen wij een bakkie thee met wat gekochte chocolade. HIerna weer de taxi terug naar de pier en op naar de familie van Appie. We gaan daar kokkels zoeken op de rivier, maar het weer zit niet zo mee. Dus besluiten we maar te gaan zwemmen. Daarna nog even naar de mosselvangst van de familie en daar vinden we wel wat mosselen.

Het gaat op een gegeven moment echt hard regenen en dan gaan we gauw terug naar het huisje van de familie.

Wanneer we terug komen staat het eten al klaar, ze hebben bami klaargemaakt en dit smaakt heerlijk. Dan gaan we lekker op de veranda zitten en genieten van de rust en de familie.

Appie heeft ook nog 100 stokje varkensvlees gehaald en een van de tantes gaat dat lekker bbq-en. De bbq wordt aangedaan met een stuk plastiek en dat vinden wij wel een beetje vreemd. Maar het smaakt heerlijk en de stokjes vinden goed aftrek. Na het eten gaan we nog naar de Night market, dus de avond is nog niet voorbij.

Het is wel de eerste dag geweest dat het lang geregend heeft, maar met een graad of 28 in het water en misschien 25 boven water is het goed uit te houden.

Op naar Surat Thani

Vandaag staat de wekker om kwart over zes, Appie heeft om zeven uur afgesproken voor een busje naar Surat Thanie. Wanneer we beneden komen zit Frank al beneden en natuur de rest van de familie, die altijd erg vroeg op zijn, ook. Wanneer de vader van Appie ziet dat we er zijn, verdwijnt hij snel om weer terug te komen met een aantal zakjes. Het blijkt om hete kip met sticky rijst te gaan en dus zitten we om zeven uur aan de kip. Anita slaat even over en houdt het deze ochtend bij Pomelo.

Appie en Khaan laten zich niet zien, dus we gaan niet vroeg weg hetgeen we hadden afgesproken. Aangezien de was van gisteravond nog niet droog is, hebben wij ook niet echt haast. Rond een uur of negen stapt Appie met haar zus op de scooter en gaat kijken of ze een busje voor ons kan scoren. We bestellen acht stoelen van van een busje met 12 plaatsen. We reizen dus niet als groep vandaag, maar er gaan ook nog andere mensen met het busje mee.

Het eerste busje gaat tot Hat Yai, dan moeten we een nieuw busje vinden. Dat is zo gevonden en we hebben nog een half uurtje over om wat te eten. We eten weer op straat en voor 80 bath is ons buikje weer vol. We kopen nog wat drinken en wat lekkers voor onderweg gaan om hals twaalf weer op weg.

In totaal reizen we vijf en een half uur en komen dan aan in Surat Thanie. We worden voor ons hotel afgezet en nemen twee kamers. We kijken een beetje vreemd op als Appie zegt dat het om vier nachten gaat in plaats van twee nachten. Ze heeft het schema aangepast zou blijkt later, wij vinden het best. Appie, Frank en Khaan slapen bij de familie.

Nadat we de koffers heffen neergezet en de sleutels weer hebben afgegeven gaan we naar de haven. Vanuit de haven gaan we met een boottaxi naar het huisje van de tante van Appie. Het zijn vissers en er is geen weg naar hun huisje op palen.

Langs de rivier, waar we in een platte boot overheen scheren, staan allerlei huisjes op palen langs de waterkant, met ervoor een vissersschuit. Dan komen we aan bij de familie van Appie. We worden natuurlijk vriendelijk ontvangen, maar verbazen ons weer over de eenvoud waarin deze mensen wonen en werken. Appie en Frank laten hun stuk grond zien waar ze misschien in de toekomst gaan wonen. We kunnen ons er geen voorstelling van maken dat zij hier zouden willen wonen, maar als we later door de familie worden rondgevaren op de zee, die nog geen 500 meter van hen vandaan is, zie we de schoonheid van het gebied. Frank ziet dit helemaal zitten.

We eten vanavond hoogs waarschijnlijk vis, en als terug komen van het boottochten is het eten klaar en wat eten we: krab, inktvis, kokkels, grote garnaal en rijst. Jessie kiest voor een ommeletje, die op verzoek van Appie snel gemaakt wordt en Bryan en ik willen wel krab proberen, maar weten niet hoe. Maar we worden al snel geholpen door een van de ooms van Appie en genieten van al die nieuwe smaken. Het wordt nog heel gezellig, met lieve mensen die alles doen om je te verwennen. We worden door een tante naar de haven gebracht, waar Appie een taxi heeft geregeld die ons vier naar het hotel brengt. We nemen afscheid van de famile en zijn benieuwd wat we morgen weer gaan meemaken. Welterusten.......

Weer terug bij de familie van Appie

En vanmorgen na onze tiende en laatste duik was het dan over op ons fantastisch vakantie eiland. We hebben de boot van twaalf uur, dus moesten we direct na onze duik douchen en uitchecken. We hebben het erg gezellig gehad, met lekker eten en we hebben genoten van het mooie weer. Het personeel van het resort was erg aardig, maar hadden wel hun tempo aangepast aan dit paradijs. "Wat vandaag niet lukt, doen we morgen toch", was hun motto.

En van de menu-kaart hebben we geen een keer gekregen wat we besteld hadden. Had je een keuze gemaakt, hadden ze dat nu net even niet. Maar ook dat heeft zijn charme.

Dus om twaalf uur op de boot en nog even afscheid genomen van Nasran, onze duikgids en Vincent, mijn Franse buddy. Hij heeft erg mooie foto's gemaakt, dus we hebben email uitgewisseld. Na het afscheid weer op een snelle boot naar het vaste land en daarna met de trein naar Yala. Ging allemaal heel voorspoedig en we werden op het station van Yala hartelijk ontvangen door de vader van Appie en thuis bij Appie stonden allerlei lekkere dingen op tafel. Alles wat we lekker hadden gevonden stond er.

We zijn dus weer even thuis, laten we maar zeggen.

Op het eiland in Maleisië

Internet gaat hier niet zo goed, vandaar geen echt nieuwe verhalen. Maar dit wil ik nog wel even kwijt: het is hier echt fantastisch, hebben de vierde duik vandaag gedaan en duiken is echt een belevenis.

Wanneer we terug komen van de boot staat Jessie al te kwispelen als een jong hondje en wil ze snorkelen. Ze snorkelt ook alleen hoor. Ikzelf vind het ook erg leuk om te doen. Het duiken is spannend en gelijktijdig verslavend, maar met snorkelen geniet ik ook erg. We hebben al veel foto's onderwater.

Ik weet niet meer waar ik gebleven ben met de verslagen, maar de reis naar Maleisië was een erg lange reis. Om 10 uur vertrokken we vanuit Yala met de trein, gewoon derde klas. Het duurde ongeveer 2 uur, we werden vergezeld door zes militaire met machinegeweren, best wel spannend. Heeft met de moslims te maken, die willen nog wel eens vervelend zijn in deze streek. Appie vind het erg eng, maar heeft dat niet tegen ons gezegd. Gelukkig hoeven ze niet in te grijpen. Hierna moesten we nog even wandelen naar de grens.

Het was erg heet, gelukkig hadden we onze bagage teruggebracht tot 1 koffer per stel. Toen nog anderhalf uur met de taxi naar de kustplaats waar we op de boot naar de Perhentian Islands stapte. Zo rond een uur of zes stappen we op de boot en genieten van de reis. Na 1 uur worden de eerste personen gedropt en wij zijn de laatste. We moeten overstappen op echt een klein bootje inclusief de koffers. Dan inchecken en naar de huisje. Het is echt vergane glorie hier. Maar het eten is lekker, de bediening wel wat traag. Maar het is hier echt fantastisch. Tot over drie dagen.