Vandaag staat de wekker om kwart over zes, Appie heeft om zeven uur afgesproken voor een busje naar Surat Thanie. Wanneer we beneden komen zit Frank al beneden en natuur de rest van de familie, die altijd erg vroeg op zijn, ook. Wanneer de vader van Appie ziet dat we er zijn, verdwijnt hij snel om weer terug te komen met een aantal zakjes. Het blijkt om hete kip met sticky rijst te gaan en dus zitten we om zeven uur aan de kip. Anita slaat even over en houdt het deze ochtend bij Pomelo.

Appie en Khaan laten zich niet zien, dus we gaan niet vroeg weg hetgeen we hadden afgesproken. Aangezien de was van gisteravond nog niet droog is, hebben wij ook niet echt haast. Rond een uur of negen stapt Appie met haar zus op de scooter en gaat kijken of ze een busje voor ons kan scoren. We bestellen acht stoelen van van een busje met 12 plaatsen. We reizen dus niet als groep vandaag, maar er gaan ook nog andere mensen met het busje mee.

Het eerste busje gaat tot Hat Yai, dan moeten we een nieuw busje vinden. Dat is zo gevonden en we hebben nog een half uurtje over om wat te eten. We eten weer op straat en voor 80 bath is ons buikje weer vol. We kopen nog wat drinken en wat lekkers voor onderweg gaan om hals twaalf weer op weg.

In totaal reizen we vijf en een half uur en komen dan aan in Surat Thanie. We worden voor ons hotel afgezet en nemen twee kamers. We kijken een beetje vreemd op als Appie zegt dat het om vier nachten gaat in plaats van twee nachten. Ze heeft het schema aangepast zou blijkt later, wij vinden het best. Appie, Frank en Khaan slapen bij de familie.

Nadat we de koffers heffen neergezet en de sleutels weer hebben afgegeven gaan we naar de haven. Vanuit de haven gaan we met een boottaxi naar het huisje van de tante van Appie. Het zijn vissers en er is geen weg naar hun huisje op palen.

Langs de rivier, waar we in een platte boot overheen scheren, staan allerlei huisjes op palen langs de waterkant, met ervoor een vissersschuit. Dan komen we aan bij de familie van Appie. We worden natuurlijk vriendelijk ontvangen, maar verbazen ons weer over de eenvoud waarin deze mensen wonen en werken. Appie en Frank laten hun stuk grond zien waar ze misschien in de toekomst gaan wonen. We kunnen ons er geen voorstelling van maken dat zij hier zouden willen wonen, maar als we later door de familie worden rondgevaren op de zee, die nog geen 500 meter van hen vandaan is, zie we de schoonheid van het gebied. Frank ziet dit helemaal zitten.

We eten vanavond hoogs waarschijnlijk vis, en als terug komen van het boottochten is het eten klaar en wat eten we: krab, inktvis, kokkels, grote garnaal en rijst. Jessie kiest voor een ommeletje, die op verzoek van Appie snel gemaakt wordt en Bryan en ik willen wel krab proberen, maar weten niet hoe. Maar we worden al snel geholpen door een van de ooms van Appie en genieten van al die nieuwe smaken. Het wordt nog heel gezellig, met lieve mensen die alles doen om je te verwennen. We worden door een tante naar de haven gebracht, waar Appie een taxi heeft geregeld die ons vier naar het hotel brengt. We nemen afscheid van de famile en zijn benieuwd wat we morgen weer gaan meemaken. Welterusten.......