Zondag 14 juli, het vervolg van onze heenreis.

De nacht van zaterdag brengen Frank, Anita en Jan door in de transfer-hal van het vliegveld Dubai. Jessica en Brhyan slapen in een luxe hotelkamer, het valt mij enorm mee en de uren vliegen al wandelend, koffie drinkend en gezellig pratend om. Rond een uur of vijf eten we nog een hamburger bij Burger King, behalve Anita natuurlijk. We zoeken een rustig plekje uit om de laatste uurtjes te doden. Voordat we het weten is het rond een uur of zes en zien we dat het buiten al weer licht is geworden. De laatste uurtjes tikken voorbij en Bryan geeft een teken van leven.

Na een lekker bakje koffie krijgen we weer een berichtje dat zij lekker aan het ontbijten zijn bij Paul, een restaurant waar we vannacht meerdere keren voorbij zijn gelopen. We moeten ons rond vijf voor negen melden bij de gate en treffen de beide "jong geliefden" daar weer aan. Ze hebben het erg luxe gehad en ze vertellen over de man die hen opving bij de uitgang en hen naar hun hotelkamer bracht. Hij wilde eigenlijk niet weg zonder fooi, maar Bryan moest eerst wat geld omwisselen.

We hebben ons voorgenomen in ieder geval lekker bij te slapen als we in het vliegtuig zitten, alhoewel Frank te kennen geeft pas in Thailand te zullen gaan slapen. Maar we zitten nog geen 10 minuten in het vliegtuig of Frank hangt in zijn riemen te slapen, haha. We zullen rond vier uur aankomen in Bangkok en dienen onze horloges dan weer drie uur vooruit te zetten.

Rond een uur of zeven vliegen we boven Bangkok en valt het mij op dat het al bijna donker is. Frank legt uit dat het momenteel van zes tot zeven licht is, dat was voor mij wel nieuw. Tien over zeven landen we inderdaad op het vliegveld van Bangkok. Wanneer we het vliegtuig uitlopen, voelen we de warmte al. Appie staat ons op te wachten in de aankomsthal en we gaan met twee taxi's naar het hotel. Frank met Bryan en Jessica en Anita en ik met Appie in de taxi.

We worden ontvangen door een aantal leuke dames, die ook onze bagage naar boven brengen. We spreken af om over een half uurtje nog wat te gaan eten en zo kunnen we even lekker een douche nemen. Daar knappen we lekker van op. Appie heeft het idee om bij de havens te gaan eten en we gaan daarheen met de trein. Om op het station te komen, pakken we een open taxi busje en zitten als een attractie in de laadklep en zo voelen wij ons ook.

Het restaurant blijkt echter gesloten te zijn, dus besluiten we maar iets te zoeken dichter bij ons hotel. In de straat van het hotel is het nog erg druk en we zien al vrij snel van die straatverkopers met eten. Appie laat de taxi stoppen en zo zitten we in no-time te eten van de straat. Werden we daar niet door iedereen voor gewaarschuwd????

Echter het eten is heerlijk en we leggen ons er maar bij neer. Mochten we ziek worden, zien we het dan wel weer. Maar dat gebeurd echter gelukkig niet. Tijdens de nachtelijke wandeling naar het hotel, waarbij we door iedereen worden aangestaard, zijn we rond half twee terug in het hotel. Oh ja, ik wordt nog even verwend met een leuk cadeau en staan ze in Bangkok "lang zal die leven" te zingen, hahaha. Ikzelf was het eigenlijk vergeten met al die indrukken.

We worden de volgende ochtend al om zes uur opgehaald, dus veel slaaptijd hebben we niet. We vallen als een blok in slaap.

Vreemd om 10.000 km van huis door een vreemde stad te lopen.